Wat een pret(studie)

Woensdag 27 maart jl. werd in Debat op 2 het thema ‘werkloosheid’ besproken (http://gemi.st/15420241). Zelf had ik het niet gezien, maar ik hoorde enkele mensen in mijn omgeving er over praten. Ik werd nieuwsgierig en ging het toch maar even terug kijken op Uitzending Gemist. Het begon al meteen goed met de eerste stelling ”In Nederland hoef je niet werkloos te zijn”. Ibo Gulsen (Raadslid VVD) is van mening dat je als werkloze genoegen moet nemen met een baan op een lager niveau of een heel ander vakgebied en dat je bereidt moet zijn om te verhuizen. In de basis ben ik het hier mee eens, maar helaas is het in de praktijk makkelijker gezegd dan gedaan. 

Ten eerste een baan op lager niveau. Prima, ik ben nu ook tijdelijk onder mijn niveau aan het werk. Maar in een eerdere blog heb ik al eens geschreven over een ervaring met het solliciteren op een baan onder mijn niveau. Ik werd toen gebeld met de vraag waarom ik met mijn achtergrond op die baan had gesolliciteerd en ik kreeg de mededeling dat zij niet in mij wilde investeren omdat ik toch niet lang zou blijven. Andere reacties op banen onder mijn niveau hebben nooit geresulteerd in een gesprek. Ze krijgen zoveel reacties, dan pas ik gewoon niet in het profiel. Ik ben overgekwalificeerd.

Ten tweede een baan in een heel ander vakgebied. Zoals Ton Wildhagen (hoogleraar arbeidsmarkt) in het Debat zegt; ”je gaat je niet zomaar even omscholen”. Je hebt geïnvesteerd in een opleiding en wie gaat dat bekostigen? Als ik nu een studie op pak, moet die toch echt betaald worden en ondertussen gaat mijn hypotheek ook door. En ik wil gewoon zo graag in dit vakgebied werkzaam zijn, dit maakt me blij. Ik weet wel dat ik op dit moment geen eisen mag stellen, maar is het goed voor je om iets te doen waar je helemaal geen voldoening uithaalt? Daar wordt je uiteindelijk toch ook niet gelukkig van? Of is dat helemaal niet van belang?

In het Debat werd gezegd dat er alleen in een bepaald deel van de technische sector nog veel banen zijn. Maar zijn die er ook nog tegen de tijd dat ik technisch omgeschoold ben? Ik geloof wel in omscholing, maar vind het onnodig voor iemand die net afgestudeerd is, én academisch geschoold is.

En als laatste bereid zijn om te verhuizen. Ik moet eerlijk toegeven dat dat bij mij één van mijn allerlaatste opties zal zijn. Mede ook omdat het schijnt dat het momenteel ook niet zo aantrekkelijk is om je huis te koop te zetten… Dus ik ben niet bereid om te verhuizen, maar wel om te reizen! Maar helaas geven organisaties je die kans ook niet eens. Zo ben ik laatst op gesprek geweest voor een droomfunctie en werd ik afgewezen op het feit dat ik te ver weg woon…

De tweede stelling luidde ”Volg je hart bij carrièrekeuze”. Tijdens mijn werk als studievoorlichter heb ik leerlingen ook altijd aangeraden om een studie te kiezen die ze interessant lijkt om te doen. Je weet nooit hoe de arbeidsmarkt eruitziet als je klaar bent. Daarnaast vroeg ik ook altijd ”wat hebben je ouders voor studie gedaan en wat doen zij nu?”. Bijna nooit komt dit overeen. De studie is meer een basis, een algemene ontwikkeling. Je behaalt een academisch denkniveau en wat je daar mee kan doen is heel breed.

In de zaal zat een werkloos meisje die ook Communicatiewetenschap had gedaan. Hierom werd gelachen en het werd bestempeld als ‘pretstudie’. Nu moet ik toegeven dat ik best pret heb gehad tijdens mijn studie, maar deze stempel is wat mij betreft een beetje kort door de bocht.

Net als bij het Debat is mijn tijd nu ook op, dus bedankt voor het lezen en tot volgende week!