2 teleurstellingen bij 1 bedrijf
Dat solliciteren tegenwoordig veel van je vergt heb ik in mijn laatste blog beschreven. Ik bedacht mij vandaag dat ik hier nog wel een mooi voorbeeld van heb!
Begin november reageerde ik op de vacature ”per direct gezocht Social Media medewerker” in een dorp vlakbij mijn woonplaats via Studentenwerk. Studentenwerk belde mij vrij snel op voor meer informatie en ging mij daarna voorstellen aan het bedrijf. Het bedrijf was nieuwsgierig en ik werd uitgenodigd voor een gesprek met één van de drie directeuren en iemand van P&O. In de vacature stond dat ze iemand zochten die 1 à 2 dagen in de week het social media gebruik van de organisatie ging initiëren. Tijdens het gesprek bleek echter dat ze eigenlijk nog niemand hadden voor de marketing, dat werd nu gedaan door iemand naast zijn gewone werk. Eigenlijk zochten ze dus wel iemand die meteen een marketingplan wilde opzetten en uitvoeren, waar social media in verwerkt zou worden. Dit leek mij een super uitdaging, dus ondanks dat de vacature iets compleet anders inhield dan ik vooraf dacht, was ik enthousiast. Tijdens het gesprek bedachten ze steeds meer van wat ze van de kandidaat verwachtte en uiteindelijk ging ik naar huis met de opdracht om een presentatie voor te bereiden over wat zij op marketinggebied voor mogelijkheden hadden.
Ik had een week de tijd om dit voor te bereiden en ging lekker aan de slag. Op hun website zocht ik hun kernwaarden en doelstellingen. Ik bedacht wie hun doelgroepen zijn en hoe ze die het beste konden bereiken met zowel oude, als nieuwe media. Ik Photoshopte onder andere een Facebook-, LinkedIn- en Twitterpagina en een poster. Met een goed verhaal, een Powerpointpresentatie en veel enthousiasme zette ik tijdens het tweede gesprek mijn verhaal neer. Mijn twee luisteraars waren erg enthousiast. Er waren nog 2 andere kandidaten en ik zou eind van de week meer horen.
Een paar dagen later werd ik gebeld dat ze de presentaties ook aan de andere twee directeuren wilde laten zien voor ze gingen kiezen. Belangrijk daarbij was dat ik mijzelf moest verkopen, waarom moesten ze voor mij kiezen? Vol goede moed ging ik een week later weer richting het bedrijf. Daar aangekomen bleek dat de twee andere directeuren het te druk hadden, dus niet bij de presentatie aanwezig zouden zijn. Ik moest mijn presentatie dus weer voor de zelfde twee mensen houden als de week daarvoor. Ik vond dit vreemd en het voegde niks toe. Ze hadden de kandidaten beter af kunnen bellen, want dit was pure tijdsverspilling voor iedereen.
Toen ik thuis was had ik mijn presentatie gemaild en gingen ze alsnog in overleg. Een paar dagen later werd ik gebeld dat ze voor een jongen gekozen hadden die een iets flitserende presentatie had gegeven. Ze vonden me wel een heel geschikte kandidaat en daar ze aan het groeien zijn wilden ze me graag weer bellen als ze wat anders zouden hebben.
En een paar weken later werd ik gebeld! De twee andere directeuren zochten iemand die als een soort rechterhand wilde fungeren. Ik was wel geïnteresseerd en ging daar weer heen voor een gesprek. Ik moest voorbeelden meenemen van dingen die ik gemaakt en geschreven had. Na een uur gepraat te hebben, waren we allemaal enthousiast en weer zou ik eind van de week wat horen. Die vrijdag had ik niets gehoord en toen werd het kerstvakantie. Na de kerstvakantie waren de twee heren naar het buitenland. Uiteindelijk kreeg ik ze eind januari te pakken en hoorde ik dat ze het intern opgelost hadden.
Moet je dit als sollicitant allemaal maar accepteren? Ik heb onwijs veel tijd in deze organisatie gestoken en uiteindelijk nemen ze niet eens de moeite om mij direct op de hoogte te stellen dat ze het intern opgelost hebben. Ik was twee keer onwijs enthousiast over de functies en twee keer heel erg teleurgesteld. Jammer dat bedrijven op deze manier met potentiële werknemers omgaan. Solliciteren is al niet mijn hobby, maar dit maakt het nog minder leuk.